قرارداد صلح

قرارداد صلح- صلح یکی از قراردادهای پرکاربرد در دنیای امروز است که به لحاظ تاریخی ، در ابتدا صلح به‌عنوان وسیله‌ای برای حل اختلافات و دعوای موجود، مورد استفاده قرار می‌گرفته است و به تدریج از آن برای انجام معاملات و مبادلات استفاده شده است.

عقد صلح

صلح در لغت به معنی سازش، آشتی و توافق است و در قرآن و سنت ما نیز عقد صلح به معنی دفع مرافعه و پایان بخشیدن به دعوی به کار می رود، صلح در قانون مدنی ما که متخذ از فقه امامیه است، معنی وسیع تری دارد به طوری که عقد صلح می تواند به طور فرعی جایگزین عقود دیگری مانند بیع، اجاره و عاریه قرار گیرد. طبق ماده ۷۵۲ قانون مدنی ، «صلح ممکن است یا در مورد رفع تنازع موجود یا جلوگیری از تنازع احتمالی در مورد معامله و غیر آن واقع شود.»

صلح از جمله عقود معین است و همانند سایر عقود باید شرایط اساسی ماده ۱۹۰ قانون مدنی را دارا باشد.

ارکان عقد صلح

1. مٌصالح: کسی که مال خود را به عنوان عقد صلح به دیگری می‌دهد.
2. مُتصالح: کسی که مال را از مصالح قبول می‌کند.
3. مورد صلح: مالی که مورد عقد صلح قرار می‌گیرد.
4. مال‌الصلح: پول یا مالی که یک طرف در ازای پذیرش پیشنهاد صلح، از دیگری دریافت می‌کند.

اقسام عقد صلح

عقد صلح به دو دسته تقسیم می شود که عبارتند از :

1. عقد صلحی که با توافق و سازش طرفین برای پایان دادن دعوی استفاده می شود.
2. عقد صلحی که بصورت عرفی جایگزین سایر عقود مانند بیع (نقل و انتقال) یا اجاره می گردد.

شرایط مهم در انعقاد عقد صلح

• صلح بر امر باطل، باطل است.
• صلح یکی از تعهدات است و طبق ماده ۲۱۵ قانون مدنی، مورد معامله باید مالیت داشته و متضمن منفعت عقلایی مشروع باشد.
• بر اساس ماده ۱۹۰ مدنی جهت عقد باید مشروع باشد؛ بنابراین اگر عقد صلح با جهت نامشروع منعقد شود باطل است.
• در صلح علم اجمالی به موضوع کافی است؛ مشروط بر اینکه در نهایت به صورت علم کامل درآید.
• طبق ماده ۷۵۵ قانون مدنی «صلح با انکار دعوا نیز جایز است بنابراین درخواست صلح، اقرار محسوب نمی‌شود.»
• طبق ماده ۷۵۲ قانون مدنی «صلح ممکن است یا در مورد رفع تنازع موجود یا جلوگیری از تنازع احتمالی، در مورد معامله و غیر آن واقع شود.»
• اموال دولتی را نمی توان مصالحه کرد زیرا در عقد صلح، مورد صلح باید در مالکیت مطلق شخصی که می خواهد مالش را صلح کند باشد.

فسخ صلح

طبق ماده 760 قانون مدنی ، صلح عقدی لازم است .

اگرچه در مقام عقود جایز می باشد و برهم نمی خورد اما با خیار یا اقاله امکان فسخ آن وجود دارد. . بنابراین اگر کسی تمام دارایی یا قسمتی از آن را به دیگری صلح محاباتی نموده باشد وضمنا برای خود به این طور ( در صورت حاجت به لفظه ولسانه ) حق فسخ آن را مقرر داشته باشد ، به معنای این است که مصالح حق فسخ را برای شخص خود قرار داده است که باید اعمال آن به لفظ  باشد و به غیر لفظ واقع نمی شود . بنابر این در قرارداد صلح تنظیمی به دو طریق می توان  آن را فسخ نمود یکی قرار دادن شرط خیار فسخ و دیگری در صورت اقاله و توافق دو طرف در بهم زدن قرارداد است .

صلح در دادگاه

صلحی که در دادگاه و یا شوراهای حل اختلاف انجام شود ( که از نظر اجرا مانند حکم دادگاه است) مفاد این صلح نسبت به طرفین و وراث و قائم مقام قانونی آن ها نافذ و معتبر است و چنین صلحی مانند احکام دادگستری به اجرا گذاشته می شود و اگر صلحی به موجب سند رسمی انجام شود موجب ختم رسیدگی در دادگاه بوده و مقررات راجع به اجرای مفاد اسناد لازم الاجرا در مورد آن جاری خواهد شد. چنانچه کسی مالی را با عقد صلح تملیک کند و بعد معلوم شود که مال در زمان وقوع صلح از بین رفته بوده چنین صلحی باطل است. همچنین اگر درمورد اختلاف در حضانت کودکی صلح و بعداً معلوم شود که اساساً طفل در زمان وقوع عقد صلح فوت کرده چنین صلحی باطل است.حقی که در اثر وقوع جرم ایجاد می شود را نیز می توان صلح کرد.

دفتر خدمات حقوقی البرز – وکلای متخصص در کرج

در صورت نیاز به مشاوره و راهنمایی در زمینه قرارداد ها ، با وکلای متخصص ما درارتباط باشید.